Włosogłówka ludzka, psia, inwazje i przypadki występowania

Włosogłówka – objawy i występowanie

Włosogłówka ludzka (Trichuris trichiura) jest częstą przyczyną zarażeń ludzi w strefie klimatu umiarkowanego na świecie.

W Polsce inwazje te występują bardzo rzadko, według raportów NIZP-PZH w latach 2003-2008 rejestrowano corocznie 11-25 przypadków włosogłówczycy. Brak jest danych za ostatnie lata ponieważ w 2009 roku został zniesiony obowiązek zgłaszania i rejestracji chorób wywoływanych przez pasożyty jelitowe u ludzi.

Istotna w weterynaryjnej praktyce klinicznej włosogłówka psia (T. vulpis) uznawana jest za pasożyta o potencjalnym znaczeniu zoonotycznym.

Włosogłówka ludzka

W piśmiennictwie medycznym opisano przypadki jelitowej inwazji T. vulpis u pacjentów z przewlekłą biegunką, jednak doniesienia te budzą wątpliwości, gdyż rozpoznanie oparto o wywiad (zarażenie ludzi oraz psów przebywających w tym samym środowisku) oraz ocenę mikroskopową stwierdzonych w kale jaj pasożyta. Bez diagnostyki molekularnej nie można rozróżnić bardzo podobnych morfologicznie jaj T. trichiura i T. vulpis.

Włosogłówka u psa

Potencjalne ryzyko inwazji T. vulpis u ludzi jest wysokie, szczególnie że inwazyjne jaja mogą przetrwać i zachować zdolność do zarażenia w środowisku zewnętrznym przez kilka lat, a pasożyt dość często notowany jest u psów, występuje także u lisów.

Trichuris spp. są wysoce patogenne dla żywicieli. Wnikają cienką, przednią częścią ciała (stąd nazwa włosogłówka) do błony śluzowej jelita grubego powodując stany zapalne z krwistą biegunką.