Tasiemiec psi (Dipylidium caninum)

Zarażenie Dipylidium caninum psów i kotów jest jednoznacznym wskazaniem istniejącej wcześniej lub aktualnie inwazji pcheł (Ctenocephalides canis, C. felis) lub rzadziej spotykanych wszołów(Trichodectes canis), owadów które odgrywają rolę żywicieli pośrednich tego tasiemca.

Pełzanie na sierści zwierzęcia członów ułatwia kontakt z żywicielem pośrednim, który traktuje jaja pasożyta jako pokarm. Cysticerkoidy rozwijające się w pchłach są gotowe do rozwoju w jelicie psa, który połknie owada.

W przebiegu zarażenia D. caninum u psów lub kotów rzadko występują objawy kliniczne. Wskazaniem istniejącej inwazji może być saneczkowanie (świąd odbytu). Okres patentny zarażenia u zaniedbanych, nie leczonych zwierząt trwa wiele miesięcy.
Leczenie polega na podawaniu skutecznych leków owadobójczych (patrz zakładka „Preparaty”). Bardzo ważne jest zapobieganie inwazji, a więc skuteczne eliminowanie pcheł i wszołów – na zwierzętach, a w szczególności ich form rozwojowych w środowisku, tj. jaj, larw i niewrażliwych na środki owadobójcze poczwarek w kokonach.

Zasadnicze znaczenie ma więc utrzymanie higieny środowiska, w którym przebywają zwierzęta (codzienne odkurzanie pomieszczeń oraz kojców i posłań dla zwierząt). Zaleca się comiesięcznestosowanie preparatów owadobójczych u psów i kotów. Preparaty zwalczające stadia rozwojowe pcheł powinny być stosowane do momentu wyeliminowania ze środowiska wszystkich form tych pasożytów.

Do inwazji Dipylidium caninum może dojść także u człowieka (patrz: Dirofilarioza).

Cykl rozwojowy