Włosogłówka (Trichuris vulpis)
Zarażenie włosogłówką (Trichuris vulpis) może być ciężką chorobą psów, która występuje najczęściej w specyficznych środowiskach, jakimi są hodowle i schroniska dla zwierząt. W warunkach sprzyjających gromadzeniu się jaj Trichuris w środowisku dochodzi do znacznego skażenia podłoża przez inwazyjne jaja tego nicienia.
Nazwa pasożyta nawiązuje do jego budowy morfologicznej. Nicień wnika przednią, nitkowatą częścią ciała do błony śluzowej jelita grubego, a tylna, znacznie grubsza część pozostaje w świetle okrężnicy.
W ciągu 4-8 tygodni w jajach wydalanych z kałem przez zarażone psy rozwija się larwa (L1) i stają się one inwazyjne. Larwa jest chroniona przez osłonkę jaja i może przetrwać w środowisku zewnętrznym nawet przez kilka lat. Psy zarażają się przypadkowo połykając inwazyjne jaja, po 8-12 tygodniach pojawiają się dorosłe pasożyty w jelicie grubym. Okres patentny zarażenia, a więc wydalanie z kałem jaj trwa 10-12 miesięcy.
Ciężkie zarażenie objawia się wystąpieniem krwistej biegunki oraz wydalaniem kału ze śluzem. Rozpoznanie stawiane jest w oparciu o stwierdzenie w kale jaj o charakterystycznym „cytrynowatym” kształcie.
Najskuteczniejszym działaniem zapobiegawczym jest zabranie psów ze skażonego środowiska. U zwierząt należy przeprowadzić kilkukrotną terapię przeciwrobaczą. Ze względu na trudne pozbycie się jaj w środowisku, najskuteczniejszym działaniem jest usunięcie wierzchniej warstwy potencjalnie skażonej ziemi lub utwardzenie podłoża (np. wybetonowanie).
Jajo włosogłówki psiej w stadium przedinwazyjnym (powiększ. 500X)
Inwazyjne jajo włosogłówki (powiększ. 200X)
